Η Χαράδρα του Χάρου δεν προκαλεί απλά δέος. Κόβει την ανάσα σε όποιον βρεθεί στον Πύργο της Κοτύλης, στον Γράμμο…
Κόβει την ανάσα για το βαρύ της παρελθόν και προκαλεί δέος, στη μνήμη όλων εκείνων των παλικαριών που έχασαν τη ζωή τους στον εμφύλιο.
«Μια αλληλοσφαγή γενναίων παλικαριών. Ελληνες εναντίον Ελλήνων… Ο χάρος εδώ έφαγε πολλά παλικάρια» τονίζει μεταξύ άλλων η Κωνσταντινιά Καρυοφίλη για να συνεχίσει: «Έρχονταν κατά κύματα οι στρατιώτες και τους θερίζαμε σαν στάχυα. Οι βόμβες των αεροπλάνων κομμάτιαζαν δίπλα μου τους δικούς μας και μας έστελναν και άλλους να τους αντικαταστήσουν. Κάπου – κάπου με τηλεβόες συνεννοούμασταν με τον “εχθρό” για να μαζέψουμε τους νεκρούς μας. Το χαράκωμα ήταν πνιγμένο στη λάσπη από αίμα και χώματα».
Στο συγκεκριμένο σημείο φέρονται να έπεσαν και οι πρώτες βόμβες Ναπάλμ, όταν ακόμα η κατασκευή τους ήταν σε πειραματικό στάδιο και πριν γίνει η εκτεταμένη χρήση τους στην Κορέα και το Βιετνάμ.
Σήμερα, αυτό το «βαρύ» τίμημα του ματωμένου παρελθόντος, το θυμίζει το λευκό μνημείο με τις τρεις ανάγλυφες μορφές στρατιωτών με αγγελικές φτερούγες, που βούτηξαν στο κενό του «Χάρου». Αναζητώντας την λύτρωση και τον δικό τους παράδεισο…